Interview met één van de experts op het gebied van larynxpapillomatose (stembandwratjes) in Nederland : Professor (Freek) Dikkers
Deel 1: Hoe hij met RRP in aanraking kwam en de mens achter de professor
Interview digitaal gevoerd op 30 juli 2021. Tekstverwerking: Stichting RRP
We hebben een uitgebreid virtueel interview gehad met hoogleraar (professor) Keel-, Neus- en Oorheelkunde (Freek) Dikkers, specialist op het gebied van RRP en lid van de medische raad van onze stichting. Hij is al 33 jaar specialist op het gebied van deze aandoening en zal binnen enkele jaren met pensioen gaan en één van zijn levenswerken overdragen. We spraken hem over hoe hij in 1988 in aanraking kwam met de ziekte RRP, hoe dit zich verder ontwikkeld heeft en hoe hij naar de toekomst hiervan kijkt.
In deze eerste blog een introductie van wie hij is en hoe hij in aanraking kwam met deze aandoening. Een zijn van zijn eerste patiënten bracht hem naar Zwitserland. En nu, jaren later, zit hij in de medische raad van de stichting RRP en zal hij zijn levenswerk gaan overdragen.
Zijn kennismaking met RRP
Hoe lang voert u uw professie/vakgebied uit?
Professor Dikkers, KNO-arts in het AMC in Amsterdam: ‘’Ik heb gestudeerd vanaf het jaar 1984 t/m het jaar 1988 in Groningen. Daarna ben ik 32 jaar blijven werken in Groningen, tot het jaar 2016. Vanaf januari 2017 begon ik in Amsterdam. Waar ik ook hoogleraar ben aan de Universiteit van Amsterdam. Mijn oratie heb ik onder andere geschreven over het ziektebeeld RRP (Recurrent Respiratory Papillomatosis). Toen en nu nog steeds, doe ik veel wetenschappelijk onderzoek naar RRP. Ik ben specialist sinds het jaar 1988.
“Wat ik ook leuk vind is om van alle patiënten wat te weten. Niet alleen als patiënt, maar ook wie hij of zij is als mens. Het persoonlijke contact met de mens vind ik belangrijk.”
De biografische gegevens van hoogleraar (professor) Keel-, Neus- en Oorheelkunde
(Freek) Dikkers:
- 1976-1984: studie geneeskunde aan de RuG
- 1984-1988: specialisatie tot KNO-arts, AZG
- 1984-2016: totale duur werk in (AZG en) UMCG (32 jaar)
- 1994: promotie (op onderwerp Goedaardige stembandafwijkingen)
- 2017-heden: hoogleraar de UvA (AMC en vanaf 2018 Amsterdam UMC)
- 2017: oratie UvA (titel: Zorg voor een goed gesprek)
—
Weet u nog wanneer u voor het eerst in aanraking kwam met RRP? Wat was uw herinnering hieraan?
“Ik kan me niet 1 herinnering, of 1 persoon met RRP specifiek herinneren. Maar meer een moment. Namelijk dat er een man was, die één van de eerste patiënten was. Ik weet wanneer hij geboren is en wanneer ik hem heb leren kennen. Die ken ik enorm goed. Aan deze patiënt moet ik gelijk denken. Ik heb met hem zoveel meegemaakt. Ik weet nog dat we het op een gegeven moment niet precies goed wisten. Toen heb ik met een collega uit Zwitserland overlegd en is hij in Zwitserland onder narcose gegaan. Toen zijn wij daar ook naar toe gegaan, de anesthesioloog en ik. Een paar dagen later hebben we hem uit het ziekenhuis opgehaald. In de avond vlogen zijn moeder en hij terug naar Nederland. Toen hebben we hem en zijn moeder meegenomen naar het vliegveld. Dit vergeet ik nooit meer”.
Wat was dan u eerste herinnering aan papilloom?
“Als het gaat om mijn eerste herinnering aan papilloom moet ik denken aan die ene keer dat ik interferon moest bestellen. Lang geleden, vroeg een collega-dokter mij om dat te doen. Ik had geen idee hoe ik dat moest doen. Dit moest toen in Den Haag worden aangevraagd want dat was allemaal experimenteel.
En mijn eerste herinnering aan hem was dat die dokter.
Meer over de mens Freek Dikkers
Tijdens de eerste minuten van ons interview blijkt al hoe hij naast zijn gerespecteerde titel ook vooral mens is. Dit wordt benadrukt door de tijd die hij neemt en oor heeft naar het verhaal en de mens die de ziekte draagt.
Wat weten maar weinig mensen van u en is toch leuk om te delen?
“Ik vind het onderzoek naar RRP belangrijk. Alleen ben ik naast dokter vooral echtgenoot, vader en grootvader. Dit vind ik ook belangrijk.
Helaas moet ik binnen drie jaar pensioneren en dat vind ik toch ook wel spannend, aangezien ik veel kennis heb opgedaan in de jaren dat ik arts ben. En mij verdiept heb in RRP. Dan moet ik het gaan overdragen aan een volgende arts. Wat ik ook leuk vind is om van alle patiënten wat te weten. Niet alleen als patiënt, maar ook wie hij of zij is als mens. Het persoonlijke contact met de mens vind ik belangrijk.”
Ik denk dat dit ons als patiënten ook heel erg steunt. Zeker als je vaker ergens naar toe moet, dat daar dan ook een stukje persoonlijke aandacht is. Want je ziekte of je aandoening is niet wie je bent!
Zijn rol in relatie tot de stichting RRP
Wat is uw rol met betrekking tot RRP en de stichting RRP?
“Ik ben al meerdere jaren bekend met RRP. Mijn oratie, toen ik benoemd werd als hoogleraar, schreef ik onder andere over het ziektebeeld RRP. Ik heb veel contacten met collega’s in het buitenland, collega’s die zich daar ook bezig houden met RRP. Samen doen we veel aan wetenschappelijk onderzoek. Daarnaast ben ik actief in de medische raad van stichting RRP.”
Waarin zit voor u de meeste meerwaarde als we het over ervaringsdeskundigheid hebben?
“Ik vind dit belangrijk. Ook dat de patiëntenvereniging vragen krijgen die dan bij ons terecht komen. En dat de juiste informatie wordt verstrekt over RRP, vind ik iets wat zeker vermeld moet worden hier om spookverhalen te voorkomen. Daarnaast vind ik dat het belangrijk is om je goed in te lezen. Er bestaat een site; www.RRP.nu waar de juiste informatie gevonden kan worden. Als een patiënt bij mij op spreekuur is, en we zijn klaar met het consult, neem ik afscheid en dan haal ik de volgende patiënt binnen. Dan ben ik weg, maar die mevrouw loopt hier nog niet eens op de parkeerplaats, en die heeft al allemaal vragen. En die wil dat graag kunnen delen. Dat kunnen jullie bieden! En ik geloof dat patiënten daar wat uit kunnen halen. Maar ik heb ook patiënten die daar geen behoefte aan hebben”.
Deze blog is een weergave van een deel van het interview met Professor Dikkers, KNO-arts in het AMC in Amsterdam. In de volgende blogs zal dit interview verder uitgewerkt worden.
Geïnteresseerd geraakt? Meld je aan als vrijwilliger van de stichting.