Het begon in 1997, tijdens een Survivalweekend kreeg ik een hese stem. Niet geheel vreemd gezien het actieve vrolijke weekend. Echter vier weken later was de stem nog steeds hees.
In het ziekenhuis is er gekeken met een camera door de neus, en er zat een behoorlijke poliep op de stembanden. Kortom operatie gepland en tijdens die behandeling werd het duidelijk dat het om papilloom ging. Ik ben daarna doorverwezen naar het UMCG (Dikkers). Met hem was ik al in contact geweest voor een second opinion en vanaf nu dus ook onder behandeling.
Bij mij was er sprake van een grillig verloop. Vaak op een nieuwe, andere plek kwam het papilloom terug, ongrijpbaar. Behandelingen waren om de 3 a 4 maanden en opgegeven moment iedere zes weken, wat best wel belastend wordt. Toch is blijven weghalen dan de enige optie, en goede moed houden! Wat ik ook belangrijk vond is dat de Prof. Dikkers altijd geprobeerd heeft er een dagopname van te maken i.p.v. de drie standaard dagen die voor een operatie stonden. Nu is dat normaal geworden, maar scheelt enorm in de belasting. Voor een operatie ging ik gewoon met de carpoolers mee om i.p.v. bij het werk bij het UMCG afgezet en gehaald te worden.
De zorg van de verpleging in het UMCG en voor mijn nu in het AMC is ook geweldig, wat ik als erg prettig ervaar.
De stem veranderde wel langzaam na al die operaties. Het herstel duurde ook steeds een beetje langer. Soms een paar dagen tot zelf weken, voordat het weer goed was.
Momenteel gaat het heel goed, laatste behandeling is al weer jaren geleden!